Ons verhaal
Hoe het begon
Stichting Sitara bestaat al ruim 35 jaar. We nemen je mee in de reis van Emmy Jaggan, een van de oprichters, naar vandaag de dag.
Emmy Jaggan verhuisde in de jaren ’70 vanuit Suriname naar Amsterdam. Als zelfstandige vrouw in een nieuw land zag zij de uitdagingen waar kinderen en volwassenen hier in grootstedelijke gebieden mee te maken krijgen: vooroordelen van buitenaf, geweldsincidenten, grensoverschrijdend gedrag…
Stralende ster
Samen met vier andere vrouwen richtte zij Sitara op. Sitara betekent stralende ster. Het begon als culturele ontmoetingsplek, een veilige ruimte waar vrouwen van Hindostaanse afkomst samenkwamen om activiteiten te doen. Zij vingen signalen op van problemen in wijken, maar zagen ook dat de oplossing niet bij één groep of persoon ligt.
Ze besloten om dit aan te kaarten bij elkaar, buren, de gemeente, iedereen die het maar wilde horen. Of niet, want deze ambitie werd niet altijd gewaardeerd door de gevestigde orde.
Preventieve aanpak
Voormalige beleidsmakers Souad Habyby en Sadhana Behari zagen de potentie van Sitara. Zij schakelde hen in om jongeren in Amsterdam Zuidoost weerbaarder te maken. Dit was Sitara’s kans om het effect van een preventieve aanpak aan te tonen: een groot deel van de oplossing lag in het signaleren van kansen en anticiperen op problemen. Na het succes volgden advies en trainingen voor andere wijken maar ook professionals uit diverse domeinen zowel zorg als onderwijs.
Derde generatie
Emmy’s waarden en kennis is al drie generaties lang doorgegeven. Jessica van der Luyt, de huidige directeur van Stichting Sitara, vervult vandaag de dag nog steeds haar oma’s missie. Sitara viert de verschillen tussen mensen en biedt handvatten om hiermee om te gaan.
Van ons eerste gesprek met een kind of professional tot een bezoek aan ons toegankelijke pand in het hartje van Amsterdam: in elk contact met een teamlid van Sitara voel je je gehoord, gezien en gewaardeerd.